başlık yok

kızımı yolculadım,çok üzgünüm.hiç kişisel duygularımı yazmamıştım bloga ama bu gün yazıyorum.kendiliğinden dökülüyor düşüncelerim.çok zor bir duygu.2.5 hafta nasıl çabuk geçti.hazirana ne çok var,hiç zaman geçmez gibi düşünceler geziyor beynimde.kardeşleri de öyle,evde bir sessizlik.ama bir yandanda ne güzel diye düşünüyorum.kızımın üniversite okumasına seviniyorum.ayakları üstünde durmasını öğrenmesini istiyorum.hayırlısıyla gider döner inşallah.